Verhaal van vrijwilliger Sarah
‘Ik kom echt voor de dieren en als ik ze voer en een knuffel heb gegeven, ben ik al tevreden.’
Mieke Gouman
Meer informatie over werken bij de Rozelaar of even sparren? Neem vrijblijvend contact op met onze recruiter Mieke.
06-48045986 06-48045986 Mail naar Mieke
Het verhaal van Sarah staat in ons magazine erbij:
(juni 2025)
Lees al onze magazines hier:
Bij Kinderboerderij Schaffelaar in Barneveld is vrijwilliger Sarah Eggink (20) op zaterdag een vaste kracht. Terwijl kinderen vrolijk rondrijden op traptrekkers of een ezel aaien, zorgt Sarah voor de dieren, helpt ze met kinderfeestjes en doet ze wat er verder nodig is. ‘Ik kom echt voor de dieren en als ik ze voer en een knuffel heb gegeven, ben ik al tevreden.’
Van herstel naar ritme tussen de dieren
Sarah is een creatieve duizendpoot. Ze heeft goede hoop binnenkort klassieke compositie te gaan studeren op het conservatorium, speelt saxofoon en organiseert jamsessies. Maar op zaterdag staat ze met haar voeten in het stro. ‘Ik ben hier terechtgekomen nadat ik heel erg ziek was geworden door corona. We zochten iets om mijn energie weer op te bouwen, eerst bij zorgboerderijen, maar dat bleek geen goede match. Via de gemeente kwam ik vier jaar geleden bij de kinderboerderij terecht. Dat was precies wat ik nodig had: buiten zijn, actief bezig zijn en met dieren werken. Inmiddels kan ik alweer veel meer dan vier jaar geleden.’
De kinderboerderij is voor veel bezoekers een fijne plek om met kinderen naartoe te gaan. ‘Je ziet ouders, opa’s en oma’s en vooral jonge kinderen. Die leren hier spelenderwijs hoe je met dieren omgaat. Hoe aai je een ezel? Hoe reageert een dier op druk gedrag? Dat is mooi om te zien.’ Zelf is Sarah er in de eerste plaats niet voor de bezoekers zegt ze. ‘Ik vind het heel leuk als het gezellig druk is, maar ik kom ook voor de rust. Even mijn hoofd leegmaken en gewoon lekker bezig zijn met het uitmesten van een stal of een wandeling maken met de ezels.’
Rust, ritme en een beetje schmink
Sarah werkt op zaterdagen samen met Lisa, de vaste dierverzorger. ‘We voeren de dieren, mesten de stallen uit, halen voer bij de Welkoop of organiseren kinderfeestjes. Schminken vind ik leuk om te doen, maar het moet ook weer niet al té druk worden, anders zit je twee uur later nog met een rij. De zondagen doen we bij toerbeurt, want ook dan moeten de dieren eten, maar dan zijn er geen bezoekers.’
De combinatie van rust en activiteit is belangrijk voor Sarah, die leeft met fibromyalgie en DCD – een coördinatiestoornis. ‘Ik heb minder energie dan veel leeftijdsgenoten. Dat vraagt om keuzes maken. Ik plan niet meer dan zeven activiteiten per week en de kinderboerderij helpt me enorm om in balans te blijven. De dieren geven niks om frustraties of deadlines. Als ze eten krijgen, is het goed. Dat is erg fijn na een week vol notenleer en studeren.’
Toch houdt Sarah haar creativiteit nooit helemaal thuis. ‘Bij kinderfeestjes denk ik graag mee. Soms verzin ik samen met Lisa een speurtocht of schmink ik de kinderen. Toen de kinderboerderij vijf jaar bestond, heb ik daar opgetreden met mijn saxofoon. Dat vond ik een bijzonder moment.’
Wat Sarah bijzonder vindt aan de samenwerking met de Rozelaar, zijn de kleine gebaren. ‘Verjaardagskaartjes ondertekend door cliënten, een presentje met kerst – dat doet echt iets met me. Je voelt je welkom, gezien. Dat is niet vanzelfsprekend.’
Haar eigen creativiteit ontwikkelde ze al jong. ‘Muziek stond thuis altijd aan. In groep vijf kregen we muziekvoorlichting en daarna mocht ik een instrument kiezen. Dat werd de saxofoon. Ik wilde ooit Candy Dulfer worden, maar naast de saxofoon richt ik me inmiddels ook op klassieke compositie. ‘Voor mijn profielwerkstuk op de middelbare school schreef ik samen met een vriendin en met hulp van anderen een eindmusical voor groep 8: IJsberen in de jungle, inclusief de liedjes. De musical is zelfs door meerdere scholen opgevoerd – en ik kreeg er een 10 voor!’
Op de vraag wat ze bezoekers van de kinderboerderij zou willen meegeven, hoeft Sarah niet lang na te denken. ‘Dat het een plek is voor iedereen. Niet alleen voor kleine kinderen. Het is een fijne, open plek om even buiten te zijn, tussen de dieren. Of je nu komt om te spelen, te aaien of alleen maar te kijken.’
En wat zou ze zeggen tegen mensen die twijfelen of vrijwilligerswerk iets voor hen is? ‘Gewoon proberen. Je bent hier echt welkom. En als je vragen hebt of iets nodig hebt, krijg je snel antwoord. Voor mij is het een hele waardevolle plek geworden.’
